De Ontdekking

Mijn moeder vertelde mij altijd dat Poseidon mijn vader was en ik geloofde haar altijd, maar sinds vandaag weet ik dat het anders is, mijn vader is een koning. Ik was vandaag Jarig, ik werd achttien, maar in de middag nam mij moeder mij mee naar een rotsblok buiten de stad en vroeg of ik een rotsblok wilde optillen. Het was niet zo moeilijk. Ik ben altijd al sterk geweest en slim voor mijn leeftijd. Het is soms jammer dat mensen jaloers op mij worden, maar vaak reageren ze positief. Maar mijn moeder zei tegen mij: "Dit zijn de sandalen en het zwaard van je vader neem het mee naar Athene en hij zal je herkennen als je zoon, maar wees voorzichtig en reis over het water." Ik mocht niet over het land reizen door de struikrovers en de bandieten, maar ik zei dat ik groot en sterk genoeg was en vertrok naar Athene. Als eerste kwam ik onderweg een schurk tegen genaamd Sinis. Wat een nare man was dat, hij boog twee pijnbomen om en reizigers bond hij vast waarna hij de bomen losliet waardoor de reizigers nou ja niet een heel prettige reis hadden. De tweede heette Skiron en was ook niet bepaald een lieverdje. Hij liet reizigers zich op een rots zitten en schopte ze daarna naar beneden om ze te voeren aan een reuzenschildpad die in de zee eronder woonde. En de derde was al helemaal erg, Prokrustes heette hij. Hij liet mensen overnachten in zijn bed, maar als ze langer waren dan het bed hakte hij de overgebleven delen eraf, maar als ze kleiner waren hadden ze ook geen geluk. Dan rekte hij ze net zo lang uit totdat ze lang genoeg waren. Gelukkig is dat nu veerleden tijd, want ik heb ze alle drie een lesje geleerd. Sinis liet ik uit elkaar trekken door zijn eigen bomen, Skiron schopte ik van zijn eigen rots en Prokrustes liet ik net zo lang uit elkaar trekken totdat hij stierf. Toen, na nog een hele tijd reizen kwam ik eindelijk bij de poorten van Athene, ik zou mijn vader ontmoeten.